چگونه كودك را با شخصيت بار آوريم ؟

بسياري از والدين پيوسته مي پرسند رفتار مناسب با كودك بايد چگونه باشد تا شخصيت بطور مثبت در او رشد و نمو كند. در اينجا ما مواردي را كه الهام گرفته از احاديث ائمه طاهرين عليهم السلام و گفته هاي روان شناسان است. فهرست وار مطرح مي كنيم تا با اتكا به مكتب پربار اسلام در رشد صحيح شخصيت كودكان خود، توفيق حاصل كنيم. چه بايد كرد؟

احترام گذاري :

اساسي ترين و ثمربخش ترين راه براي رشد شخصيت كودك و برخورداري از استقلال فكري و اعتماد به نفس در زندگي احترام به اوست. كودك از وقتي به دنيا قدم مي گذارد، با اولين محيط اجتماعي يعني خانواده روبه رو مي شود. او بتدريج با اعضاي اين جامعه يعني پدر و مادر، برادر و خواهر آشنا مي شود.

اگر كودك از ابتدا احساس كند كه در اين محيط اجتماعي كوچك احترام افراد محفوظ است، توهين و تحقير و جسارت در كار نيست، بزرگ تر به كوچكتر و كوچكتر به بزرگتر احترام مي گذارد. كم كم علاوه بر اين كه اهميت احترام گذاري را درك مي كند، خود به خود انساني محترم و با شخصيت نيز بار خواهد آمد.

اگر مي خواهيد فرزندان به شما توهين نكند، بايد شما نيز به او توهين نكنيد. متاسفانه بسياري از پدران و مادران از اين نكته غافلند و توقع دارند فرزندشان كاملا" احترام آنان را نگه دارد، در حالي كه خود هرگز به فكر احترام و شخصيت او نيستند، دائم او را سرزنش و تحقير مي كنند و در برابر دوست، همكار و همكلاسي اش كوچكش مي كنند. بايد بدانيم آنچه به كودك مي دهيم همان را پس مي گيريم.

واگذاري امور كوچك :

كودك نيز مانند ديگران دوست دارد در خانه و محيط هاي ديگر، خود را عضوي فعال و موثر احساس كند. او از طفيلي بودن و سربار جامعه بودن بدش مي آيد. از اين رو بايد بخصوص در محيط خانه براي او هم حسابي باز شود، به او نقشي داده و مسئوليتي به عهده اش واگذار شود تا از اين طريق احساس شخصيت كند و خود را بي اثر نبيند.

از اين رو لازم است پدران و مادران محترم، در محيط خانه بعضي كارهاي ساده و جزيي را به كودكان خردسال واگذار كنند و از آنان مسئوليت بخواهند. اين عمل نقش موثري در احساس شخصيت كودكان دارد، آنها را متعهد و مسوول بار خواهد آورد و در امور زندگي ورزيده مي سازد و به ترتيب در مسووليت هاي بالاتر نقش بهتري ايفاد مي كند و تجربيات خود را به كار مي اندازد.

رعايت ادب :

برخورد مودبانه با فرزندان، اگر چه كم سن باشد نقش مهمي در رشد شخصيت و احترام فرزندان دارد. متاسفانه بسياري از پدران و مادران از اين نكته غافل هستند و به خصوص در كلام، رعايت ادب را نسبت به فرزندان خود نمي كنند.

به پدران و مادران محترم كه خواهان عزت و سربلندي فرزندان خود هستند سفارش مي كنيم با كودك خود همانند يك شخص محترم و يك دوست واقعي برخورد كنيد. با او با كمال ادب سخن بگوييد. وقتي مي خواهيد خطا و اشتباهي را تذكر بدهيد، بكوشيد با نرمي و ملاطفت بيان كنيد؛ چرا كه در اين صورت حرف شما تاثير بيشتري خواهد داشت. در حضور ديگران هرگز كودك خود را مورد توبيخ قرار ندهيد و به اين وسيله او را گرفتار عذاب روحي نسازيد. از به كار بردن الفاظ ركيك و زشت جدا" خودداري كنيد، چرا كه اين روش نه تنها شخصيت و احترام خود شما را نابود مي كند بلكه علاوه بر آن، كودك را نيز انساني پست و زبون و لاابالي بار خواهد آورد.

لباس مناسب و زيبا :

يكي ديگر از عوامل موثر در رشد و تكامل شخصيت كودك، چگونگي پوشاك را بايد نام برد. لباس هاي زيبا و رنگيني كه بزرگسالان مي پوشند براي كودك خردسال بسيار جالب و فريب انگيز است و او آرزو دارد هر چه زودتر از همان لباس ها بپوشد؛ چنانكه وقتي كودك لباس و كفش نو مي پوشد فورا" به اطرافيان خود مي گويد: " نگاه كنيد كفش من تازه است و.." اگر كودك لباس جالب و مقبول بپوشد در ميان دوستان خود مورد تقدير و تحسين قرار خواهد گرفت و در نتيجه احساس برتري خواهد كرد و همين احساس و تصور در رشد و تكامل شخصيت كودك تاثير خواهد داشت. والدين توجه كنند كه همواره براي فرزند خود، پوشاكي تهيه كنند كه مورد علاقه او و پذيرش همسالانش باشد نه اين كه خودشان دوست دارند.

نام نيك براي كودك :

روان شناسي مي گويد: " نامي كه هنگام تولد يا بعد به كودك گذاشته ميشود ممكن است يك خطر رواني براي او داشته باشد. " اين اصل تنها نام واقعي كودك را شامل نيست، بلكه لقب يا نامي است كه والدين و اطرافيان كودك از راه محبت به او مي دهند؛ مثلا" " حوريه " را " حوري " يا " حسين " را " حسي " مي نامند همان تاثير رواني را خواهد داشت. از اين رو بهتر است نام كودك را از ميان نامهاي معمولي و رايج هر جامعه و فرهنگ آن انتخاب كرد. كودكي كه نام و لقب خود را بپسندد همواره احساس برتري خواهد كرد و بر عكس اگر از نام و لقبش خشنود نباشد، شرمسار و ناراحت خواهد شد و اين هر دو احساس در چگونگي رشد شخصيت كودك موثرند.

مشورت و نظر خواهي :

كودكان و نوجوانان نيز همانند بزرگ ترها دوست دارند در امور مربوط به خودشان با آنان مشورت شود و آنان نيز نظر بدهند. اين كار خود موجب مي شود آنان احساس شخصيت بيشتري كنند و براي نظر و راي خود ارزش و ارجي قائل باشند. والدين محترم خوب است از اين نكته غافل نباشند و حتي بدون درخواست كودك، خود به اين كار اقدام كنند و از اين راه به كودك خود شخصيت بدهند. پس از مشورت و نظر خواهي نيز حتي الامكان نظر فرزند را عملي كنند و براي عقيده او احترام قائل باشند و اگر هم نظر ناصحيحي داشت با ملاطفت و مهرباني او را متقاعد سازند يا اين كه وي را كاملا" متوجه اشتباه و خطا در فكر و آثاري كه در انجام نظر او احتمالا" هست بكنند كه هم او تجربه كافي را به دست آورد و هم اين كه در گفتارهاي آينده خود تامل بيشتر كند؛ اما اگر بدون دليل و آگاهي او را بكوبيد حتي آثار مختلفي از جمله حقارت در او تجلي خواهد كرد. طبيعي است اين برخورد ثمرات سوء در آينده خواهد داشت.

عدالت در ارتباط با كودك :

فرزندان بايد طعم عدالت را بچشند و خوبي عدالت را لمس كنند و احساس نمايند عدالت لازمه زندگي و جامعه است. حتما" در  كوچكترين امور هم باز اجراي عدالت لازم است.

وفا به عهد كودك :

كودك به دليل آن كه تمام خواسته هاي خود را از طريق والدين قابل تحقق مي داند و اتكاي شديد به آنان دارد، پس اعتماد و توكل او بر پدر و مادر خواهد بود. يكي از عواملي كه مي تواند اين اعتماد را پيوسته حفظ كند و مايه قوت شخصيت و ثبات كودك باشد اين است كه در عهد و پيمان خود با كودكان ( حتي سخني كه مي دانند ) وفادار باشند و هيچگاه با فرزند خلف وعده نكنند و رفتارشان، خلاف گفتارشان نباشد.

آشنايي كودك با سختي ها :

امام موسي بن جعفر(ع) فرموده است: " بهتر است طفل در كودكي با سختي و مشكلات اجتناب ناپذير حيات كه غرامت زندگي هستند، روبه رو شود تا بردبار و صبور بار آيد و در جواني و بزرگسالي اهل استقامت باشد." دانشمند بزرگ اسلامي خواجه نصيرالدين طوسي مي گويد: " بايد كودك را به سختي ها معتاد كرد، از جامه نرم و اسباب راحتي باز داشت، خواب بسيار را اجازه نداد. چون مشكلات زندگي فكرشان را قوي مي سازد. بعلاوه لذتي كه از حل مشكل عايد ايشان مي شود، بالاترين لذت هاست."

بوسيدن كودك :

بوسه از مهم ترين نشانه هاي ابراز علاقه و محبت به كودك است. "بوسه" هم نشان مي دهد كه والدين درباره فرزندان خود مهربان و دلسوز هستند و فرزندان را از اين علاقه و محبت پدر و مادر، آگاه و خشنود مي سازد و هم درخت مهر را در وجود كودكان ريشه دار مي كند.

رفتار كودكانه با كودك :

در ارتباط با كودك بايد همچون خود او، با او رفتار كند و مانند خودش با او حرف بزنند، زيرا كودك با كودكان يا انسان هاي كودك نما بهتر انس مي گيرد و همراه مي شود.

احترام فرزند :

با فرزند بايد رفتاري مودبانه داشته باشيم و او را اكرام و احترام كنيم. فرزند نبايد در خانواده خويش تحقير و مورد بي احترامي واقع شود. تا آن كه شخصيتش بطور سالم شكل گيرد. رسول خدا (ص) مي فرمايد؛ " به فرزندان خود شخصيت داده آداب نيكو را در آنان پرورش دهيد. "

سلام كردن به كودك :

كودك در عين حال كه كودك است و بازيگوش، اما احترام و توجه را مدنظر دارد و سلام كردن ديگران را به خود با ديده احترام مي نگرد. پيامبر خدا (ص) مي فرمود: 5 چيز است كه تا لحظه مرگ آن را ترك نمي كنم... يكي از آنها سلام گفتن بر كودكان است. در انجام اين رفتار مراقبت دارم تا بعد از من به صورت يك سنت ميان مسلمين بماند كه بدان عمل كنند. "

والدين مي توانند از مشاوران متخصص روانشناس كودك براي بهينه كردن روش هاي تربيتي كودك از طريق مشاوره حضوري و مشاوره غير حضوري مانند مشاوره تلفني استفاده كنند.

نكاتي در زمينه رفتار با كودكان پيش دبستاني و اول ابتدايي

جدا شدن از آغوش گرم مادر و پدر و آغاز زندگي مستقل و ورود به جامعه اي بزرگتر از خانه ، براي اكثر بچه ها سخت و دشوار است و همراه با دلهره و ترس و اضطراب است ، اما چاره اي نيست. راهي است كه بايد همه آن را طي كنند. البته براي پدر و مادر هم سخت است. بايد فرزندشان را در مدرسه بگذارند و تنها به خانه بازگردند. شش تا هفت سال لحظه به لحظه با هم بودن و وابستگي ، اكنون دور شدن از يكديگر، آن هم به مدت سه تا چهار ساعت در روز….

ما آيا مي توانيم به خاطر اين احساسات فرزندمان را به مدرسه نبريم ؟ امكان ندارد.

بايد با اين وابستگي ها مبارزه كرد اما چگونه ؟ اگر مي خواهيد پاسخ سؤالتان را بيابيد اين مقاله را با دقت مطالعه كنيد.

اصولاً بچه هايي وابستگي شديد به پدر و مادر و خانه شان دارند كه در دوران قبل از مدرسه از پدر و مادر لحظه اي جدا نشده باشند . يعني پا به مهد كودك و كودكستان نگذاشته باشند. معمولاً اين بچه ها به هنگام مدرسه رفتن مشكل دارند، اما بچه هايي كه از قبل ، به دليل شاغل بودن مادر و يا دلايل ديگر نيمي از اوقات خود را در مهد كودك ها گذرانده باشند به راحتي روز اول مدرسه را مي پذيرند و از والدينشان جدا مي شوند. پس مي توان نتيجه گرفت كه مهد كودك مي تواند مفيد باشد. در حالي كه بسياري از والدين از گذاشتن فرزندشان در مهد كودك ها واهمه دارند و مي ترسند.

بچه ها با رفتن به مهد كودك سريع تر طعم استقلال را مي چشند و اصولاً اين بچه ها اعتماد به نفس بيشتري دارند. بهترين سن براي ورود به مهد كودك سه تا چهار سالگي است. اگرچه يك مادر شاغل مجبور است فرزندش را زودتر به مهد كودك بفرستد.

حال اگر شما كودكي داريد كه هرگز به مهد كودك نرفته و رفتن به مدرسه اش نيز نزديك است به شما پيشنهاد مي كنيم براي اين كه او و شما  به راحتي مدرسه را بپذيرد و خاطره اي خوش براي خود و شما به وجود آورد اين چند نكته را به خاطر بسپاريد :

1)      به هنگام ثبت نام ، فرزندتان را با خود به همراه ببريد، تا او با محيط مدرسه آشنا شود. حتي در
صورت امكان كلاس او را نشان دهيد. اجازه دهيد دقيقه اي بر روي صندلي و نيمكت بنشيند. خوشبختانه در ايران يك روز قبل از آغاز مدارس "روز شكوفه ها" نام دارد. يعني بچه هاي پيش دبستاني و كلاس اولي ها به مدرسه مي روند و با مدير و معلم و مدرسه آشنا مي شوند و صف بندي در حياط را ياد مي گيرند و همكلاسي هاي خود را مي شناسند.

2)      از مدرسه خودتان و خاطرات خوبتان براي او تعريف كنيد. حتي اگر خاطره اي خوب هم از مدرسه نداريد ، در برابر فرزندتان ابراز نكنيد و هميشه از مدرسه تعريف و تمجيد كنيد. روز اول مدرسه رفتنتان را حتي اگر به ياد هم نمي آوريد با خاطره اي خوش از مدرسه براي كودك دلبندتان توصيف كنيد. به هر صورت هيچ گاه فرزندتان را از محيط مدرسه و معلم و ناظم و مدير نترسانيد. آنان را افرادي دوست داشتني و مهربان جلوه دهيد. هيچ گاه از تنبيه بدني در مدرسه حتي اگر به سرتان آمده براي فرزندتان حرفي نزنيد. به طور كلي او را آماده مدرسه كنيد و تصويري زيبا و دوست داشتني از مدرسه ، معلم و ناظم در ذهن او تداعي كنيد.

3)     استقلال و متكي بودن به خود را در او زنده كنيد.

4)     داستان هايي براي فرزندتان بخوانيد كه مضمون آن رفتن به مدرسه و موفق شدن باشد.

5)     روز اول حتماً به همراه فرزندتان به مدرسه برويد. او را تنها رها نكنيد. با ملايمت رفتار كنيد. در صورت امكان با روپوش مدرسه از او عكس بگيريد. او را تشويق به مدرسه رفتن كنيد. شايد لحظات اول و روزهاي اول بي تابي كند اما با صبر و حوصله رفتار كنيد.

6)       شب او را زود بخوابانيد . صبحانه اي كه دوست دارد به او بدهيد و سپس او را به مدرسه بفرستيد.

7)     اگر خودتان نيز نگران دوري فرزندتان هستيد و دست كمي از او نداريد ، هيچ گاه در برابرش ابراز نكنيد بلكه به او بفهمانيد از مدرسه رفتن فرزندتان خوشحال هستيد. حتي از اين كه او آن قدر بزرگ شده كه به مدرسه برود افتخار مي كنيد.

8)     در نهايت از معلم و مشاور مدرسه مي توانيد كمك بگيريد. مطمئن باشيد مدرسه ، محيطي امن و سالم براي فرزندتان است و معلمان و ديگر اعضاي مدرسه با آغوشي باز فرزندتان را مي پذيرند و آنها را به مدرسه عادت مي دهند. پس با خيالي آسوده فرزندتان را به مدرسه بفرستيد . خدا به همراهش باشد.

والدين مي توانند از مشاوران متخصص روانشناس كودك براي بهينه كردن روش هاي تربيتي كودك از طريق مشاوره حضوري و مشاوره غير حضوري مانند مشاوره تلفني استفاده كنند .

چگونه فرزند باهوش تري تربيت كنيم؟

بهترين زمان آموختن انواع دانستنيها و تحريك توانايي هاي اساسي كودك، دوران شش ساله اول زندگي تا قبل از رفتن به دبستان است. آموزش قبل از دبستان عبارت از اين است كه اطلاعاتي در اختيار فرزندتان بگذاريد كه مغز در حال رشد كودك، به آن نياز دارد تا او در اولين سالهاي شكل گيري مغز و فكرش بتواند به رشد ممكنه خود برسد. در اين صورت است كه طفل شما با استعداد تر و با نشاط تر مي گردد. والدين خوب شانس رشد ادراك در آغاز مرحله طفوليت را به فرزند خود مي دهند. طفل در اولين شش ساله زندگي با به كار گرفتن حواس پنجگانه خود سعي در شناسايي دنياي اطراف خود مي كند.

راههايي براي تقويت رشد هوش كودك: 

فرزندتان را دوست داشته باشيد و تا مي توانيد به او محبت كنيد. به او حق انتخاب و تصميم گيري بدهيد. وقتي شكست مي خورد ، به جاي اينكه او را سرزنش كنيد، راههاي غلبه بر مشكلات را به او ياد بدهيد. به حرفهايش گوش كنيد. به او كمك كنيد تا خودش راه آموختن را ياد بگيرد. جاذبه هاي دنيا را به او نشان دهيد. مثلا كودك خود را به پارك، موزه، باغ وحش، كوه و غيره ببريد. هميشه تشويقش كنيد. نظم و انضباط را به او ياد دهيد. به توانايي هاي او اعتماد داشته باشيد تا فرزندتان تمام تلاشش را براي انجام كارها بكند. با فرزندتان حرف بزنيد و زبان را به شكل درستي به او آموزش دهيد. كودك را تشويق به آموختن كنيد و وسايل اينكار را برايش فراهم كنيد. هميشه با او سوال و جواب كنيد تا عادت به فكر كردن و جستجو براي پيدا كردن جواب كند.

انتخاب اسباب بازي براي كودك:

بهترين اسباب بازي آنست كه كودك را مجذوب خود كند و او دوباره و دوباره به سراغ آن برود و تحريك و لذت بيشتر و بيشتري از آن كسب كند. تناسب داشتن اسباب بازي با سن كودك بسيار مهم است. كودك خردسال به اسباب بازيي نياز دارد كه حواس پنجگانه او را تحريك كند.

اسباب بازيهاي مناسب براي كودك زير يكسال آنهايي هستند كه رنگها، حالات مختلف سطح ( نرمي يا زبري و غيره)، مواد، و شكلهاي جالب و متنوع را به كودك مي نمايانند. اسباب بازيهايي كه صدا در مي آورند و نسبت به عملي كه با آنها انجام مي شود واكنش نشان مي دهند، مثل جغجقه، به كودك احساس تسلط و كنترل مي دهند و رشد مهارتهاي دستي و هماهنگي او را تسريع مي كنند.

تشويق كودك به مطالعه: 

بايد كاري كنيد تا مطالعه از نظر كودك تجربه اي موفق و لذت بخش باشد. سعي كنيد هر روز يا لااقل هفته اي چند بار براي كودكتان كتاب بخوانيد و خود را به اين كار عادت دهيد، كتابهايي انتخاب كنيد كه با سطح علايق كودكتان تناسب داشته و ظاهر زيبا و تصاوير جذابي داشته باشند. اولين كتابهاي كودك بايد كوتاه و فقط داراي چند صفحه باشند.

همچنين بايد حاوي تصاوير بزرگي با جزئيات اندك باشد. كتابهايي انتخاب كنيد كه واژگان آنها براي كودك قابل فهم باشد. اگر در جوي آرام و راحت براي كودكتان كتاب بخوانيد، او لذت بيشتري خواهد برد. كودكتان را تشويق كنيد به چيزهايي كه در تصاوير هستند توجه كند و اتفاقات بعدي را حدس بزند و با انجام اينكارها او را تشويق كنيد. اگر كودكتان درخواست كرد، كتاب را مجددا برايش بخوانيد. بهترين راه براي سنجش علاقه كودكتان به يك موضوع اينست كه ببينيد او چقدر راجع به آن صحبت مي كند و چند بار خود به خود سراغ آن كتاب مي رود. هر زمان كودك شما نشان داد براي مطالعه آمادگي دارد، كتابهاي مورد علاقه او را كه قابل "خواندن" هستند، هر چند كودك شما لغات آن را حفظ كرده باشد، برايش بياوريد. 

چگونه مشوق استعداد سرشار در كودك خود باشيم: 

وقت آزادي را براي بازي در نظر بگيريد. بيشتر مشاهده و كمتر دخالت كنيد. به جاي اسباب بازيهاي پيچيده، اسباب بازيهاي ساده اي تهيه كنيد كه با قوه تخيل كودكتان تكميل گردد. كودك خود را به بازي در بيرون از منزل تشويق كنيد تا با دنياي طبيعت در تماس باشد و فرصتي براي بازي با شن، خاك، آب، و هوا داشته باشد. نمونه هايي از كارهاي واقعي در اختيار كودك خود بگذاريد تا بتواند از آنها تقليد كند، اجازه دهيد در گردگيري، شستن ظرفها، و پخت و پز به شما كمك كند، اين فعاليتها جزئي از بازيهاي او مي شوند و به او كمك مي كنند چيزهايي در مورد زندگي بياموزند.

تقويت عزت نفس در كودكان:

 به فرزندان خود احترام گذاشته و هنگام ابراز عقيده به سخنان آنها توجه كنيد. در برخورد با فرزندان هرگز از لقبهاي ناپسند و نسبتهاي ناروا استفاده نكنيد. از تحميل عقايد خويش به فرزندان خودداري كنيد. 

از مقايسه فرزندان با يكديگر و يا با ديگر همسالان جدا پرهيز كنيد. در پذيرش و ابراز محبت به فرزندان هيچگاه به جنسيت آنها توجه نكنيد. در اعطاي مسئوليت به فرزندان به تفاوتهاي فردي آنها و به حدود توانمنديهايشان توجه كنيد. هنگام مواجه شدن فرزندان با شكست آنها را طرد نكنيد. با ايجاد جو مشاوره و تبادل نظر در محيط منزل، اجازه ابراز شخصيت و احساس خود ارزشمندي را در كودكان و نوجوانان ايجاد كنيد. كودكان و نوجوانان را با الگوي رفتاري مطلوب و شخصيتهاي ارزشمندي كه از عزت نفس بالايي برخوردارند، آشنا كنيد.

محبت كردن بهترين راه تربيت فرزند: 

اين كه يك كودك چقدر تربيت پذير باشد، در درجه اول بستگي به اين دارد كه احساس كند چقدر مورد محبت قرار دارد و چقدر به عنوان يك انسان و عضو خانواده او را به حساب مي آورند. راهنمايي كردن توأم با دلسوزي و مهرباني، قدم مهمي از مراقبت كودكان به حساب مي آيد و به آنها كمك مي كند كه نسبت به افراد خانواده و جامعه مهربان بوده و افرادي قابل احترام و دوست داشتني باشند. پس بزرگترين وظيفه ما اين است كه كاري كنيم كه فرزندمان احساس كند دوستش داريم و به او احترام مي گذاريم.

حضرت علي (ع) مي فرمايد: 

هر كه در كودكي نياموزد، در بزرگي پيشرفت نمي كند. (غررالحكم، شماره 8937)

والدين مي توانند از مشاوران متخصص روانشناس كودك براي بهينه كردن روش هاي تربيتي كودك از طريق مشاوره حضوري و مشاوره غير حضوري مانند مشاوره تلفني استفاده كنند .

تنبلي در كودكان

چگونه تنبلي را از كودك بگيريم؟

براي حل مشكل تنبلي و اصلاح اين رفتار در كودك، توجه به نكات كاربردي زير مي‌تواند سودمند باشد:

با احترام انجام كاري را از كودك خود بخواهيد. درخواست مؤدبانه را همه قبول مي‌كنند و در مقابل، برخورد تند باعث لجبازي كودكان مي‌شود.

بركارهاي كودك نظارت كنيد. كاري را كه از كودكتان خواسته‌ايد، به قدري دنبال كنيد تا آن را انجام دهد. عدم نظارت والدين باعث تنبلي و كوتاهي كودك در انجام وظايفش مي‌گردد. همچنين بايد آن را تا آخر پيگيري كنيد تا انجام دهد و گرنه اگر وسط كار او را به حال خود رها كنيد و او دستور شما را انجام ندهد، سهل انگاري را خواهد آموخت.

انتظارات خود را از كودك تنظيم كنيد. انتظار شما از كودكتان بايد براساس توانمندي و سن كودك باشد نه بيشتر. اگر تكليفي بيشتر از توان كودك از او انتظار داشته باشيد، به احتمال زياد نخواهد توانست آن را انجام دهد؛ در نتيجه به دنبال راهي براي فرار مي‌گردد و يكي از دم‌دستي‌ترين راه‌ها، دروغ گفتن است.

طوري شرايط را تنظيم كنيد تا كودك از كارش لذت ببرد. كاري كه باعث رنج و عذاب باشد، كسي علاقه به انجام آن دارد و كودكان هم از اين قانون با شدت بيشتري پيروي مي‌كنند.

كودك را "پادو" قرار ندهيد. دقت كنيد كه به كودك زياد دستور ندهيد. بطوري كه نقش او به يك "پادو" مبدل شود و شما را يك فرد منطقي و منصف نداند.

كمك به ديگران را از همان خردسالي يادش بدهيد. خردسالان علاقه به كمك به والدين را دارند. والدين مي‌توانند از اين علاقه و استعداد به نحو مطلوب بهره برداري كنند. از ابتداي خردسالي به كودك وظايفي در حد توان او محول كنيد. مثلا يك خردسال مي‌تواند لباس، اسباب بازي، قند و چيزهاي ديگر را از زمين جمع‌آوري كند.

براي دستور دادن از جملات ساده و قابل فهم كودك استفاده كنيد. همچنين با يادآوري، از فراموش نكردن آن كار از سوي كودك اطمينان حاصل كنيد.

هرگز در برخورد با اهمال كاري كودك عصباني نشويد. عصباني شدن نشان دهنده شكست شماست و در اينصورت كودك خود را ملزم به انجام دستورات نمي‌بيند. كافي است با حالتي جدي و مصمم آن را يادآوري كنيد و نيازي به عصبانيت يا سركوفت نمي‌باشد.

هنگامي كه كودك شما در برخي از امور خوب عمل مي‌كند، از كارش تعريف كنيد تا در بقيه زمينه‌ها نيز بهبود يابد.

در صورتي كه راهكارهاي ديگر كارساز نبود، محروميت كودك از برخي امتيازات؛ مثل بازي كردن، پول توجيبي و اسباب بازي، مي‌تواند به اصلاح رفتار تنبلي كودك، كمك كند.

والدين مي توانند از مشاوران متخصص روانشناس كودك براي بهينه كردن روش هاي تربيتي كودك از طريق مشاوره حضوري و مشاوره غير حضوري مانند مشاوره تلفني استفاده كنند .

ترس كودكان در خواب

چطور مي توان از وحشت هاي شبانه جلوگيري كرد؟

بهتر است اتاق كودك را براي جلوگيري از آسيب احتمالي ايمن كنيد. تمام عواملي كه اختلال خواب را ايجاد مي كنند از بين ببريد. يك برنامه منظم خواب و بيداري براي كودك قرار دهيد. مراقبت و پيگيري مكرر خانواده و حمايت و جلب اطمينان كودك به كاهش نگراني هاي آن ها كمك مي كند.

براي پيشگيري بهتر است سطح تحمل روزانه فرزندتان را درك كنيد و وقت او را با برنامه هاي پرمشغله و فشرده پر نكنيد. به الگوهاي خواب فرزندتان توجه كنيد و روالي براي برنامه خواب او در نظر بگيريد. اگر كودك يك روز پرمشغله داشته باشد، والدين بايد يك چرت يا خواب نيمروزي در طول روز براي او در نظر بگيرند يا كودك را كمي زودتر از شب هاي قبل به تختخوابش بفرستند. سعي كنيد كودك را قبل از خواب به حمام بفرستيد تا بدنش به آرامش برسد و از انگيزه ها و افكار وحشت آور خلاصي يابد. امكان يك ساعت خواب راحت و با آرامش را براي او فراهم كنيد. پخش موزيك ملايم، آوردن يك عروسك دلخواه يا انجام تفريح مورد علاقه او مي تواند به خواب آرام او كمك كند.

با توجه به اين كه كودك تان وحشت شبانه را روز بعد به ياد نخواهد آورد، در مورد آن با او بحث نكنيد. با خواهر يا برادر او نيز صحبت كنيد كه در مورد اين حادثه با او بحث نكنند و اين موضوع را در ذهن او بزرگ جلوه ندهند. خودتان هم نگران نشويد؛ ديدن وحشت هاي شبانه، اضطراب آور است اما معمولا از لحاظ جسمي و عاطفي مشكلي براي كودك تان پيش نمي آيد. ممكن است كودكي همراه وحشت شبانه، خوابگردي نيز داشته باشد اين مسئله دليل يك مشكل حاد و جدي نيست اما مي تواند خطرناك باشد. اين حالت هنگامي اتفاق مي افتد كه كودك به خواب عميق فرو رفته است. بنابراين حتي اگر كودك تان شما را بيدار هم بكند، نمي توانيد با او ارتباط برقرار كنيد. نگراني اصلي، سلامت و امنيت كودك شماست. مطمئن باشيد كه پنجره ها و درهاي خروجي را بسته ايد و آن ها را قفل كرده ايد.

اگر كابوس شبانه به طورمكرر پيش مي آيد، بهتر است برنامه دلپذيري را براي هنگام خواب كودك فراهم كنيد.

شايد موقعي كه مي خواهيد بغلش كنيد، شما را پس بزند. او نمي داند كه شما آنجا هستيد. صبح هم از او چيزي نپرسيد، چون جوابي ندارد و فقط نگران مي شود. در چنين مواردي ، كودك را پانزده دقيقه قبل از آن كه معمولاً وحشت شبانه اتفاق مي افتد، بيدار كنيد. با ديدن اولين نشانه افزايش حركات او هم ، بيدارش كنيد و مطمئن باشيدكه اين عارضه در ظرف سه – چهار شب از بين مي رود.

مسئله اي كه در مورد خواب و رويا در كودكي مي توان گفت، اين است كه در وهله اول خيلي از والدين خواب و رويا را با يكديگر اشتباه مي گيرند و به همين دليل چندان حرف هاي كودك شان را جدي نمي گيرند يا با او برخورد مي كنند؛ در حالي كه بايد ابتدا اين ۲ مقوله را خوب بشناسيم تا بتوانيم به دنياي فانتزي كودكان راحت تر قدم بگذاريم.

همه ما در كودكي خيال و آرزوهايي داشتيم كه در بزرگسالي براي مان به خاطره تبديل شدند. بنابراين نبايد قصه خواب كودكان مان را مسخره كنيم يا آنها را از تعريف كردن خوابي كه ديده اند منع كنيم اما گاهي كودكان آنقدر در دنياي خيالي خود فرو مي روند كه بيرون آوردن شان كار آساني نيست.

در اين شرايط حتما كودك را نزد يك روانشناس كودك ببريد تا با او صحبت كند اما هرگز به هر بهانه اي اسم روي كودك تان نگذاريد و تخيلاتش را سركوب نكنيد چون برخي از محققان بر اين باورند كه خيالپردازي مي تواند زمينه ساز خلاقيت و موفقيت كودك در بزرگسالي شود چون اين تخيلات باعث تجزيه و تحليل مغزي بيشتري در كودك مي شود اما اگر مي خواهيد كودك تان از كابوس هاي شبانه رهايي يابد، بهتر است قبل از خواب او را از تماشاي كارتون هاي خشونت بار منع كنيد يا به هيچ وجه اسباب بازي هايي كه عجيب و غريب هستند برايش نخريد و به جاي آن با اختصاص وقت بيشتر براي كودك با او بازي كنيد و حتي نمايش هايي را كه دوست دارد با يكديگر در خانه اجرا كنيد تا هم احساس امنيت بيشتري پيدا كند و هم در خواب آسوده تر باشد.

والدين مي توانند از مشاوران متخصص روانشناس كودك براي بهينه كردن روش هاي تربيتي كودك از طريق مشاوره حضوري و مشاوره غير حضوري مانند مشاوره تلفني استفاده كنند.

براي درمان تنبلي چشم كودكم چه كنم؟

چشمان برخي كودكان، با آنكه سالم به نظر مي‌رسند، اما از سلامتي و ديد كافي برخوردار نيستند. در حقيقت تنبلي چشم زماني رخ مي‌دهد كه چشم در دوره كودكي ديد طبيعي پيدا نكند. اين اختلال معمولا در يك چشم ديده مي شود.

درمان تنبلي‌ چشم
درمان تنبلي‌ چشم به سه عامل بستگي دارد: 1. سني كه در آن تنبلي‌ چشم به وجود آمده است؛ 2. مدت‌زماني كه از ايجاد تنبلي‌ چشم گذشته است و 3. سني كه در آن درمان آغاز شده است.

به طور كلي، آگاهي والدين و همكاري آنها كليد موفقيت در درمان است. درمان تنبلي‌ چشم نيازمند همكاري تنگاتنگ والدين با متخصصان (بينايي‌سنج و چشم‌پزشك) است.

والدين بايد بدانند كه دوران كودكي تنها زمان دستيابي به درمان كامل است و در صورت از دست دادن آن، اين فرصت براي هميشه از دست رفته است. همچنين والدين بايد صبور باشند و انتظار بهبودي سريع را نداشته باشند.

عوارض تنبلي‌ چشم:
1. نابينايي يا كاهش بينايي دائمي كه اكثراً، يك‌طرفه است.

2. از بين رفتن ديد عمقي؛ بدين معنا كه افراد مبتلا به تنبلي‌ چشم، قدرت تشخيص عمق اجسام و اشياء را ندارند، لذا از عهدة انجام بسياري از مشاغل برنمي‌آيند، مثلاً اين افراد نمي‌توانند خلبان شوند يا حرفه‌هايي را انتخاب كنند كه نياز به دقت زياد داشته باشد، حتي در انجام پاره‌اي امور مانند رانندگي نيز دچار مشكل مي‌شوند.

3. كاهش قدرت تمركز و قدرت تفكيك: در كودكاني كه دچار تنبلي‌ چشم هستند، مردمك چشم به‌سختي بر روي يك نقطه متمركز مي‌شود و تشخيص يك فرد يا يك شيء در بين ساير افراد و اشياء براي آنان سخت است.

4. افت تحصيلي: طبيعي نبودن ديد در كودكان مبتلا به تنبلي‌ چشم، اغلب، به افت تحصيلي اين كودكان منجر خواهد شد، ضمناً سرعت خواندن مطالب نيز در اين كودكان كاهش مي‌يابد كه اين ضعف در پيشرفت تحصيلي كودكان تأثير منفي خواهد داشت.

5. فردي كه دچار تنبلي‌ چشم است، نسبت به افراد سالم، بيشتر در معرض خطر نابينا شدن قرار دارد، چون اگر يك چشم، كاركرد خود را (در اثر ساير بيماري‌ها، ضربه، عفونت و …) از دست بدهد، فرد در معرض خطر نابينايي قرار مي‌گيرد.

بنابراين، با توجه به آنچه ذكر شد، بيماري تنبلي‌ چشم كودكتان را جدي بگيريد. مراحل درماني كودك را تحت نظر متخصص طي كنيد و طبق دستورات وي عمل نماييد. ضمناً، فراموش نكنيد كه هميشه پيشگيري بهتر و مؤثرتر از درمان است.

والدين مي توانند از مشاوران متخصص روانشناس كودك براي بهينه كردن روش هاي تربيتي كودك از طريق مشاوره حضوري و مشاوره غير حضوري مانند مشاوره تلفني استفاده كنند .

تاثيرات طلاق بر كودكان

طلاق والدين يكي از مسايلي است كه تأثير آن بيشتر از هر فرد ديگري بر روي كودكان و نوجوانان است. به عقيده روانشناسان كودك و نوجوان ، در حالتي كه والدين كودك به هر دليل تصميم به جدايي مي گيرند از روش‌هاي كاهش تاثيرات مخرب آن  بر كودكان آن است كه فرزندان را در جريان قرار داده و در برابر كشمكش‌ها از آن‌ها حمايت كنيد.

نحو برخورد با كودكان بعد از طلاق:

والدين مي توانند از مشاوران متخصص روانشناس كودك براي بهينه كردن روش هاي تربيتي كودك از طريق مشاورهحضوري و مشاوره غير حضوري مانند مشاوره تلفني استفاده كنند .

نقش بازي در تربيت كودكان

تعريف بازي و تربيت:

بازي : انگيزه اي دروني است كه از روان كودك تاثير مي گيرد و نيز برآن تأثير مي گذارد. 

تربيت : عبارتست از پرورش مهارت هاي مختلف زندگي دركودكان و بر سه عامل: حواس، تخيل و شخصيت فرد اثر مي گذارد.

بازي يكي از مهم‌ترين عوامل در تربيت اخلاقي كودك است . بازي مهم‌ترين و اساسي‌ترين فعاليت كودك به شمار مي‌رود كه در عين سرگرم كردن كودك كاركردهاي مهم ديگري را داراست كه هر يك از اين كاركردها به جنبه‌اي از زندگي كودك مربوط مي‌شوند كه او را براي ورود به زندگي بزرگسالي آماده مي‌سازند. از اين لحاظ شرايط بازي ، آزادي كودك در بازي ، اسباب بازي هاي مورد استفاده كودك و مدت زماني كه به بازي با كودك اختصاص داده مي‌شود اهميت شايان توجهي دارد.

فوايد بازي

ـ بازي مي تواند نقش بسيار مثبتي در رشد رواني، هيجاني و بهزيستي كودك داشته باشد. به طور مثال كنجكاوي شديد كودك مي تواند از طريق بازي ارضا شود و فرصتي مناسب به او بدهد تا هوش خود را تقويت نمايد و موجب رشد و شكوفايي شخصيت كودك گردد.

ـ بازي نقش آموزشي دارد و مي تواند به كودك كمك كند تا موفق شود كارهايي كه در شرايط عادي براي او لذت بخش نيست از طريق بازي بياموزد.

ـ بازي به كودك فرصت مي دهد كه پس از خستگي هاي بدني و رواني كه بزرگسالان او را وادار به يادگيري مي كنند، دوباره به رهايي و آرامش دروني دست يابد.

ـ بازي اراده كودك را تقويت و او را وادار مي كند كه بازي را مظفرانه به پايان برساند و در نيل به هدف خود پايداري كند.

ـ بازي هوش، فكر، عزم و استعدادهاي مختلف را در كودك پرورش مي دهد و باعث نشاط روح او خواهد شد.

ـ يكي از ويژگي هاي بازي، زنده نگاه داشتن و شاداب كردن روحيه است. چرا كه بازي عبارت است از فعاليتي شادمانه، شور و شوق بازي، خودانگيختگي، شادابي و وجدي كه غالبا از آن عايد مي شود، تأثيرات بسيار مثبت در سلامت فكري كودكان دارد.

مهم است بدانيم اين يك روند است كه بايد طي شود بطوري كه تا هفت سالگي بازي كار كودك محسوب مي شود. اگر فرزند در سنين كودكي خوب بازي نكند نمي تواند خوب تعليم ببيند.

خداوند نخستين دوره رشد انسان را با بازي همراه كرده است. در اسلام نيز دستور است كه فرزندتان را 7 سال رها كنيد تا بازي كند . اين دستور نشانگر تاثير بازي در تربيت كودك است بعد مي فرمايد در 7 سال دوم  او را تعليم دهيد و ادب به او بياموزيد و بايد فرمانبردار باشد و در 7 سال سوم اينكه مي فرمايد فرزندتان را رها كنيد تا بازي كند منظور اين نيست كه اصلا به او كار نداشته باشيد و او را تربيت نكنيد بلكه منظور اينست كه خيلي از آموزشهاي تربيتي را مي‌توان در خلال بازيها به كودك نشان داد و به راحتي كودك را در مسير درست تربيت نمود زيرا كودك در اين سن حرف شنوي چنداني ندارد و نمي توان با امر و نهي او را تربيت كرد .

از خلال بازيهاي كودك نيز مي‌توان به شرايط عاطفي كودك ، احساسات و افكار كودك مي‌توان پي برد بنابراين محروم كردن كودك ازاين نياز طبيعي موجب خسارت هاي روحي و رواني است كه جبران آن غيرممكن يامشكل است.

والدين مي توانند از مشاوران متخصص روانشناس كودك براي بهينه كردن روش هاي تربيتي كودك از طريق مشاوره حضوري و مشاوره غير حضوري مانند مشاوره تلفني استفاده كنند .

آيا ترس كودك با تكرار ترس، ميريزد؟

‎خيلي از ما عقيده داريم با در قرار دادن كودك در رابطه با ترس، باعث ريختن ترس كودك مي شويم. اما انچه در حقيقت مي ريزد، اعتماد كودك به ماست. كودك بي پناه، تنها ما را خداي خود ميشناسد. ما قرار است دنياي امني براي فرزندمان مهيا كنيم

‎اشتباه ديگر، نفي احساس كودك است. جملاتي نظيره: اين كه ترس نداره، نترس هيچي نيست، قول ميدم هيشكي زير تختت نيست، لوس بازي در نيار، بايد شجاع باشي، بزرگ شدي نبايد بترسي... تنها به كودك اين پيام را ميدهد هيچ كسي احساسات او رو نميفهمد و يا او اشتباه احساس ميكند، بنابراين اضطراب به ترس اضافه مي شود.

‎چرا كودكان مي ترسند؟

‎كودكان با سه ترس طبيعي به دنيا مي ايند:

‎١. ترس از هر پديده جديد و تازه، كه ميتوان در برخي از نوزادان و كودكان ان را مشاهده كرد.

‎٢. ترس از صداي بلند كه باعث وحشت در كودكان و نوزادان ميشود.

‎٣.ترس از خالي شدن ناگهاني زير پا و به دنبال ان احتمالا ترس از بلندي

‎انسان بين ٢ تا ٥ سالگي ترس از حيوانات كوچك و تاريكي را تجربه ميكند.

‎٦ تا ٩ سالگي ترس از حوادث طبيعي مثل طوفان رعد و برق و حتي باران و برف

‎٩ تا ١٢ سالگي ترس از بيماري و مرگ

‎١٣ تا ١٦ سالگي قضاوت و نظر مردم براي نوجوان اهميت ويژگي را پيدا ميكند.

‎به طور كلي كودكان و نوجوانان انساني در مسير تكامل خود اين ترسها را تجربه ميكنند.
‎كه شدت و ضعف ان در كودكان متفاوت است.

‎كودكان تا هفت سال بسيار تخيلاتي هستند و فرق بين تخيل و واقعيت را نميدانند. بنابراين ديدن كارتون يا شنيدن داستان ميتواند باعث ترس در كودكان شود.

‎بازي هاي كامپيوتري دليل ترس و كابوس در كودكان است.

‎ترساندن يا تهديد كودك از خدا، جهنم، پليس، لولو و غيره تاثيير بدي در كودك دارد.

‎كودكاني كه بيشتر از بقيه كودكان مي ترسند ميتوانند زمينه ارثي وسواس يا اضطراب را داشته باشند.

‎با ترس كودكان چه كنيم:

‎اولين قدم تاييد ترس كودك است. "مي دونم مي ترسي" اين جمله مهر تاييد بر احساس كودك است. هرگز احساس كودك را نفي نكنيد.

‎قدم بعدي صحبت با كودك است. بگذاريد در مورد ترسش با شما صحبت كند. از او بخواهيد ايا ميخواهد با ترسش كنار شما روبرو شود؟ بپرسيد چه كمكي مي توانيد انجام دهيد؟

‎به كودك اطمينان دهيد شما مراقبش هستيد. با هم در را قفل كنيد. با هم زير تخت را چك كنيد. چراغ اتاق خواب و راهرو را روشن بگذاريد. ميتوانيد از يك مشاور تلفني نيز استفاده كنيد و مشاوره تخصصي روانشناسي دريافت كنيد .

‎اگر از تنها خوابيدن ميترسد، مدتي را كنار تختش بخوابيد بدون انكه دستش را بگيريد.

‎كودك را به بهانه ترس هرگز به رختخوابتان نياوريد.

‎در صورتي كه ادامه پيدا كند ، با متخصص و مشارو  مشورت كنيد

تنبيه درست كودكان با چهار روش علمي :

قبل از اينكه بخواهيم در مورد راه‌هاي تنبيه كودكان صحبت كنيم بهتر است به اين نكته مهم اشاره كنم كه هدف از تنبيه كودك چيست؟
والدين بايد اين سوال را از خود بپرسند و به اين فكر كنند كه آيا اصلاح رفتار نادرست كودك هدف آنهاست يا تنبيه صرفا وسيله‌اي است كه براي فرو نشاندن خشم از آن استفاده مي‌كنند.
گاهي ما كودك را به خاطر اينكه كار اشتباهي كرده تنبيه مي‌كنيم به عنوان مثال دوستش را كتك زده، وسيله‌اي را شكسته و كارهايي مشابه آن. اما گاهي نه به خاطر كار بدي كه انجام داده بلكه چون حرف ما را گوش نمي‌دهد، عصباني مي‌شويم و سر كودك داد مي‌زنيم يا او را تنبيه مي‌كنيم و بديهي است كه اين كار درست نيست. هدف از تنبيه بايد آگاه كردن كودك از كار زشتي كه انجام داده و اصلاح رفتار او باشد، نه چيز ديگري.

نكته ديگري كه بايد به آن توجه كرد اين است كه آيا كودك ما دركي از تنبيه دارد؟ كودكان گاهي هيچ دركي از تنبيه ندارند و نمي‌دانند چرا والدين اين رفتار را با آنها كرده‌اند. تنبيه زماني مي‌تواند به نتيجه مثبتي در تربيت كودك منجر شود كه با روش درست اعمال شود چون در غير اين صورت مي‌تواند باعث آسيب رواني در كودك باشد. بنابراين در ابتدا بايد از خود بپرسيد كه آيا شما حد و مرزها را براي كودك مشخص كرده‌ايد و او مي‌داند كه چه كاري درست و انجام چه رفتاري اشتباه است؟
حالا كه به اين پرسش‌ها پاسخ داديم، نياز به چند روش درست تنبيهي براي اصلاح رفتار كودك داريم كه در اينجا به 4 مورد از آنها اشاره مي‌كنيم؛
1. از كلام استفاده كنيد ، روبه‌روي كودك بنشينيد و مستقيم در چشم‌هاي او نگاه كنيد. داد نزنيد، بلكه با صدايي جدي و محكم به او بگوييد كاري را كه انجام داده است، دوست نداشتيد. حتما به كار زشت كودك اشاره كنيد نه اينكه خود او را مورد سرزنش و توهين قرار دهيد.

2. بسيار مهم است كه در تنبيه كودكان به كودك ابراز علاقه هم بكنيد تا كودك بداند اين رفتارنادرست باعث نشده كه محبت شما به او كم شود. به عنوان مثال با حالت جدي و ناراحت به كودك خود بگوييد: «با اينكه خيلي دوستت دارم ولي اين كارت رو دوست ندارم، تو خيلي بچه خوبي هستي ولي اين كاري كه كردي اصلا خوب نيست.» وقتي در حالت تنبيه اين جملات را به كار مي‌بريم به كودك مي‌گوييم كه ما مشكلي با او نداريم و هميشه در هر شرايطي دوستش داريم ولي به خاطر كار اشتباهش ناراحتيم و بهتر است كودك بداند به خاطر چه موضوعي تنيبه شده.

3. سعي كنيد اينقدر رابطه عاطفي عميق با كودك داشته باشيد كه لحن سرد و رسمي شما براي كودك‌تان از هر تنبيهي بدتر باشد. والديني كه با كودكان‌شان بسيار رابطه صميمي دارند وقتي مي‌خواهند كودك را متوجه رفتار اشتباه‌شان كنند لحن كلام‌شان را سرد و رسمي مي‌كنند. مثلا اگر شما هميشه كودك‌تان را با عناويني مثل پسرم، علي جان، علي آقا و... خطاب كنيد وقتي خيلي رسمي مي‌گوييد علي، كودك متوجه مي‌شود كه مادر از دست او ناراحت است كه از پيشوند يا پسوند استفاده نكرده.

4. از سكوت تربيتي استفاده كنيد. سكوت تربيتي بايد متناسب سن كودك انتخاب شود و بيشتر از حد و زمان تحمل او نباشد. معمولا براي اين كار يك جاي مشخص را در نظر مي‌گيرند كه كودك را براي دقايقي در آنجا قرار مي‌دهند و بعد از توضيح دليل اينكه چرا آنجاست، او را مدت معيني در اين مكان نگه مي‌دارند. تعيين زمان را به ازاي سن كودك در نظر مي‌گيريم، يك كودك 4ساله 4دقيقه بايد در محل مشخص شده بماند، مثلا روي صندلي بنشيند و اگر آن مكان را قبل از تمام شدن زمان در نظر گرفته شده ترك كرد، دوباره او را به سرجايش برگردانيد. گاهي اين عدد را با اضافه كردن عدد يك به سن كودك نيز مي‌توان انتخاب كرد. مثلا براي كودك 5ساله، 5+1 يعني 6دقيقه؛ ولي اين زمان را بيشتر از اين طولاني نكنيد

والدين مي توانند از مشاوران متخصص روانشناس كودك براي بهينه كردن روش هاي تربيتي كودك از طريق مشاوره حضوري و مشاوره غير حضوري مانند مشاوره تلفني استفاده كنند .