پرخاشگري معمولا از زماني در كودك آغاز ميشود كه كودك توانايي بروز رفتارهاي خشونتآميز را داشته باشد، بنابراين از 2 سالگي كودكان ميتوانند براحتي اين رفتارها را از خود بروز دهند .
شدت اين رفتار در پسران بيش از دختران است و به طور كلي اضطراب نيز در كودكان زير 5 سالي كه از خود خشونت بروز ميدهند، ديده ميشود. به طور كلي پرخاشگري كودك ميتواند متاثر از چند عامل مختلف باشد. وقتي عوامل محيطي باعث بروز پرخاشگري ميشوند.
يكي از عوامل بروز اين رفتار، دلايل اكتسابي است كه آن نيز متاثر از چند عامل است :
مشاهده رفتارهاي خشونتآميز
مشاهده فيلمهاي خشونتآميز
استفاده از بازيهاي خشونتآميز
شرطي شدن كودكان
در اين خصوص نيز بايد گفت اگر يك كودك از خود رفتار ناشايست خاصي انجام داد. براي درمان فقط به آن رفتار توجهي نكنند و با بقيه رفتارها به شكل ديگري برخورد كنند. گاهي در صورتي كه رفتار كودك منطقي باشد، ميتوان خواستههاي كودك را برآورد، اما بايد در مقابل غيرمنطقيترين رفتارهاي كودك كه به شكل بهانهگيري بروز ميكند، والدين خاموش شوند. بيماريهاي جسمي و رواني ميتوانند منشأ پرخاشگري شوند.
اين گروه از بيماريها نيز كه موجب پديد آمدن رفتار پرخاشگري كودكان است، به چند دسته تنوع تقسيمبندي ميشوند:
بيشفعالي
معلوليتهاي جسمي شديد
معلوليت جسمي خفيف
بررسي علل پرخاشگري
علائم رفتارهاي پرخاشگري در گروههاي سني مختلف، متفاوت است. به عنوان مثال ممكن است رفتار پرخاشگري در كودكان 2 تا5 سال با گريههاي شديد، زد و خورد با والدين و اطرافيان، پا كوبيدن و كوبيدن سر به ديوار و خود زني همراه باشد. در دوران مدرسه نيز عمده خشونت در مقابل همسالان بروز ميكند. در اين دوران، حجم گريهها كاهش مييابد. در دوران بلوغ نيز عمدتا رفتارهاي خشونتآميز ميتواند تبديل به يك نوع افسردگي شود. در اين دوران، اين رفتارها ميتواند به 2 گروه كاملا آرام در خود فرو رفته با علائم افسردگي يا رفتارهاي كاملا خشونتآميز به شكل زد و خورد بروز كند.
چنانچه اين رفتارها منشأ بيماريهاي رواني داشته باشند، احتمال خودكشي در اين افراد زياد است. همچنين امكان دارد از اواخر دوران تحصيلي راهنمايي يا اوايل دوران دبيرستان اين خشونتها به بزهكاري تبديل شود. در اين دوران، اين كودكان اگر با همسالان نامناسب آشنا شوند، وارد گروههايي ميشوند كه سرگرميشان بزهكاري، سرقت، كيفقاپي و... است. بنابراين شناخت و ريشهيابي علت يا علل پرخاشگري، بسيار حائز اهميت است چرا كه با شناخت اين عوامل ميتوان از ميزان و شدت پرخاشگري كودكان كاست.
نكته درخور توجه اين است كه خانوادهها بايد از دوران دبستان بويژه پايه اول ابتدايي متوجه رفتارهاي فرزندانشان باشند و چنانچه رفتاري مانند ناخن جويدن، شب ادراري، گريههاي نامناسب، ترس، لرزش خفيف جسمي يا گفتاري در فرزندشان مشاهده كردند، هرچه سريعتر به روانشناس مراجعه كنند تا از ايجاد رفتارهاي خشونتآميز جلوگيري كنند.
بازدید: