rayan

طلاق والدين يكي از مسايلي است كه تأثير آن بيشتر از هر فرد ديگري بر روي كودكان و نوجوانان است. به عقيده روانشناسان كودك و نوجوان ، در حالتي كه والدين كودك به هر دليل تصميم به جدايي مي گيرند از روش‌هاي كاهش تاثيرات مخرب آن بر كودكان آن است كه فرزندان را در جريان قرار داده و در برابر كشمكش‌ها از آن‌ها حمايت كنيد.

امروزه جدايي و طلاق حتي با وجود فرزندان نيز صورت مي گيرد و ممكن است زن و شوهر بدون كوچك‌ترين توجهي نسبت به فرزندان خود تصميم به طلاق بگيرند . اين اتفاق شوك رواني زيادي را به كودك وارد مي‌سازد . نبود پدر يا مادر در كنار كودك خلأ عاطفي زيادي را براي كودك ايجاد مي‌كند. كودكان هر سني كه داشته باشند به هنگام جدايي پدر و مادر از يكديگر ، نمي توانند عصبانيت و خشم خود را پنهان كنند. در اين ميان والديني كه قصد طلاق و جدايي را‌ دارند بايستي علاوه بر مواجه با مشكلات روحي و رواني ناشي از طلاق خود ، به كودكان نيز كمك كنند تا بتوانند اين شرايط را بهتر درك و سپري كنند.

راه‌حل‌هايي براي كم شدن استرس كودكان در ‌زمان طلاق والدين :

1. هيچ‌گاه جزئيات ماجرا را براي كودكان شرح ندهيد:

چه كودكي كم سن و سال داشته باشيد و چه نوجوان ، نيازي به شرح تمام موضوع و بازگويي مفصل داستان طلاق برايشان كار صحيحي نيست . كودكان بايد بنا به سن و سالي كه دارند در جريان توضيح مختصري از اين جدايي قرار گيرند. مثلا گفتن جمله "من و بابا ديگر همديگر را دوست نداريم و نمي‌توانيم با هم زندگي كنيم" گزينه خوبي است.

بهتر است كه اين صحبت‌ها در شرايط مطلوب و با حضور پدر و مادر و ‌با حفظ آرامش به اطلاع فرزندان برسد. گريه و زاري در چنين زماني منطقي به نظر نمي‌رسد و بايستي به صورت كاملاً آرام با كودك در ميان گذاشته شود.

2. نزد كودكان خود را خوب و حق دار نشان ندهيد.

مهم‌ترين كار در اين زمان اين است كه كودكان را وارد دعوا و كشمكش خود نكنيد . با وجود كينه و خشمي كه در دلتان است يكديگر را نزد او خراب نكنيد اين كار باعث ايجاد لطمات عاطفي زيادي براي كودكان مي‌گردد ، زيرا‌ كه كودك نهمشاور است و نه محرم اسرار ، پس او را در جريان طلاق دچار عذاب احساسي نكنيد .

نحو برخورد با كودكان بعد از طلاق:

كودكان در صورت جدا شدن والدين، معمولاً خودشان را مقصر مي‌دانند و با خود مي‌گويند: "احتمالاً من كاري كرده‌ام" ، "به‌خاطر ليواني كه ديروز شكاندم" ، "چون درسم را نخواندم" و...؛ بيشتر اين تفكرات به دليل اطلاع نداشتن از علت واقعي جدايي والدين است و به همين دليل دچار احساس ناراحتي يا خشم مي‌شوند. ممكن است كودك از رهاشدن توسط پدر و مادري كه از او نگهداري مي‌كند ترس داشته باشد. داشتن امنيت براي كودكان زير12 سال بسيار مهم است. آنها با خود مي‌گويند: "زماني كه پدر و مادرم از هم جدا شدند، تكليف من چه مي‌شود؟" اين وظيفه والدين است كه در اين زمينه تلاش كرده و احساس امنيت را براي كودك فراهم كنند.

به هر حال جدايي يك‌سري مشكلات را ايجاد مي‌كند و بارزترين آن خشم و كينه گرفتن هر دو والد نسبت به يكديگر است؛ چراكه معتقدند طرف ديگر در اين جدايي مقصر بوده و اين مسئله را در رفتارها و واكنش‌هايشان جلوي فرزند خود نشان مي‌دهند. والدين هنگام تحويل گرفتن فرزند رفتار سرزنش‌آميز نسبت به يكديگر نداشته باشند

بعد از جدا شدن والدين، بسته به اينكه حضانت فرزند با چه كسي باشد، يك روز در هفته ممكن است پدر فرزند را ملاقات كند يا برعكس. در اين شرايط والدين سعي كنند هنگام تحويل گرفتن يا تحويل دادن فرزند، به دليل خشمي ‌كه از يكديگر دارند رفتار سرزنش‌آميز يا دشنام‌هايشان را در حضور كودك بروز ندهند؛ چراكه به هر حال فرد غايب هنوز والد فرزند است و كماكان فرزند با او در ارتباط است و زمان‌هايي را با او مي‌گذراند.

والدين با بدگويي از هم در نگاه كودك نسبت به خود تأثير مي‌گذارند

اين مسئله از اين جهت اهميت دارد كه وقتي والدين نسبت به يكديگر بدگويي كنند و دشنام دهند، در نگاه كودكنسبت به خود تأثير مي‌گذارند و به اين صورت ممكن است كودك به خود بگويد: "چون بابا از مامان بدش مي‌آيد يا بالعكس، حتماً از من هم بدش مي‌آيد."

فرزندانتان را پيغام‌رسان بين خود نكنيد

فرزند را پيغام‌رسان بين خود نكنيد؛ چرا كه در اين موقعيت‌ها بيشتر والدين به دليل كينه اي كه از هم دارند، معمولاً با يكديگر صحبت نمي‌كنند و به جاي آن از كودك خود استفاده مي‌كنند.

والدين مي توانند از مشاوران متخصص روانشناس كودك براي بهينه كردن روش هاي تربيتي كودك از طريق مشاوره حضوري و مشاوره غير حضوري مانند مشاوره تلفني استفاده كنند .