نكاتي در زمينه رفتار با كودكان پيش دبستاني و اول ابتدايي

جدا شدن از آغوش گرم مادر و پدر و آغاز زندگي مستقل و ورود به جامعه اي بزرگتر از خانه ، براي اكثر بچه ها سخت و دشوار است و همراه با دلهره و ترس و اضطراب است ، اما چاره اي نيست. راهي است كه بايد همه آن را طي كنند. البته براي پدر و مادر هم سخت است. بايد فرزندشان را در مدرسه بگذارند و تنها به خانه بازگردند. شش تا هفت سال لحظه به لحظه با هم بودن و وابستگي ، اكنون دور شدن از يكديگر، آن هم به مدت سه تا چهار ساعت در روز….

ما آيا مي توانيم به خاطر اين احساسات فرزندمان را به مدرسه نبريم ؟ امكان ندارد.

بايد با اين وابستگي ها مبارزه كرد اما چگونه ؟ اگر مي خواهيد پاسخ سؤالتان را بيابيد اين مقاله را با دقت مطالعه كنيد.

اصولاً بچه هايي وابستگي شديد به پدر و مادر و خانه شان دارند كه در دوران قبل از مدرسه از پدر و مادر لحظه اي جدا نشده باشند . يعني پا به مهد كودك و كودكستان نگذاشته باشند. معمولاً اين بچه ها به هنگام مدرسه رفتن مشكل دارند، اما بچه هايي كه از قبل ، به دليل شاغل بودن مادر و يا دلايل ديگر نيمي از اوقات خود را در مهد كودك ها گذرانده باشند به راحتي روز اول مدرسه را مي پذيرند و از والدينشان جدا مي شوند. پس مي توان نتيجه گرفت كه مهد كودك مي تواند مفيد باشد. در حالي كه بسياري از والدين از گذاشتن فرزندشان در مهد كودك ها واهمه دارند و مي ترسند.

بچه ها با رفتن به مهد كودك سريع تر طعم استقلال را مي چشند و اصولاً اين بچه ها اعتماد به نفس بيشتري دارند. بهترين سن براي ورود به مهد كودك سه تا چهار سالگي است. اگرچه يك مادر شاغل مجبور است فرزندش را زودتر به مهد كودك بفرستد.

حال اگر شما كودكي داريد كه هرگز به مهد كودك نرفته و رفتن به مدرسه اش نيز نزديك است به شما پيشنهاد مي كنيم براي اين كه او و شما  به راحتي مدرسه را بپذيرد و خاطره اي خوش براي خود و شما به وجود آورد اين چند نكته را به خاطر بسپاريد :

1)      به هنگام ثبت نام ، فرزندتان را با خود به همراه ببريد، تا او با محيط مدرسه آشنا شود. حتي در
صورت امكان كلاس او را نشان دهيد. اجازه دهيد دقيقه اي بر روي صندلي و نيمكت بنشيند. خوشبختانه در ايران يك روز قبل از آغاز مدارس "روز شكوفه ها" نام دارد. يعني بچه هاي پيش دبستاني و كلاس اولي ها به مدرسه مي روند و با مدير و معلم و مدرسه آشنا مي شوند و صف بندي در حياط را ياد مي گيرند و همكلاسي هاي خود را مي شناسند.

2)      از مدرسه خودتان و خاطرات خوبتان براي او تعريف كنيد. حتي اگر خاطره اي خوب هم از مدرسه نداريد ، در برابر فرزندتان ابراز نكنيد و هميشه از مدرسه تعريف و تمجيد كنيد. روز اول مدرسه رفتنتان را حتي اگر به ياد هم نمي آوريد با خاطره اي خوش از مدرسه براي كودك دلبندتان توصيف كنيد. به هر صورت هيچ گاه فرزندتان را از محيط مدرسه و معلم و ناظم و مدير نترسانيد. آنان را افرادي دوست داشتني و مهربان جلوه دهيد. هيچ گاه از تنبيه بدني در مدرسه حتي اگر به سرتان آمده براي فرزندتان حرفي نزنيد. به طور كلي او را آماده مدرسه كنيد و تصويري زيبا و دوست داشتني از مدرسه ، معلم و ناظم در ذهن او تداعي كنيد.

3)     استقلال و متكي بودن به خود را در او زنده كنيد.

4)     داستان هايي براي فرزندتان بخوانيد كه مضمون آن رفتن به مدرسه و موفق شدن باشد.

5)     روز اول حتماً به همراه فرزندتان به مدرسه برويد. او را تنها رها نكنيد. با ملايمت رفتار كنيد. در صورت امكان با روپوش مدرسه از او عكس بگيريد. او را تشويق به مدرسه رفتن كنيد. شايد لحظات اول و روزهاي اول بي تابي كند اما با صبر و حوصله رفتار كنيد.

6)       شب او را زود بخوابانيد . صبحانه اي كه دوست دارد به او بدهيد و سپس او را به مدرسه بفرستيد.

7)     اگر خودتان نيز نگران دوري فرزندتان هستيد و دست كمي از او نداريد ، هيچ گاه در برابرش ابراز نكنيد بلكه به او بفهمانيد از مدرسه رفتن فرزندتان خوشحال هستيد. حتي از اين كه او آن قدر بزرگ شده كه به مدرسه برود افتخار مي كنيد.

8)     در نهايت از معلم و مشاور مدرسه مي توانيد كمك بگيريد. مطمئن باشيد مدرسه ، محيطي امن و سالم براي فرزندتان است و معلمان و ديگر اعضاي مدرسه با آغوشي باز فرزندتان را مي پذيرند و آنها را به مدرسه عادت مي دهند. پس با خيالي آسوده فرزندتان را به مدرسه بفرستيد . خدا به همراهش باشد.

والدين مي توانند از مشاوران متخصص روانشناس كودك براي بهينه كردن روش هاي تربيتي كودك از طريق مشاوره حضوري و مشاوره غير حضوري مانند مشاوره تلفني استفاده كنند .